Józef Baran - Bilewski rodzinne historie...
Józef Baran - Bilewski rodzinne historie...
Urodził się 4 marca 1899 r. w Racławówce pod Rzeszowem, w rodzinie kolejarskiej Tomasza i Zofii Gubernat, miał sześcioro rodzeństwa Jana, Antoniego i Stanisława oraz trzy siostry Zofię, Marię i Annę. Wszyscy bracia byli wielkimi patriotami - uzdolnieni sportowo. Stanisław był także Profeso...rem w Trzemeszeńskiej "Alma Mater Tremesensis". Żonaty z Haliną Marią z Witosławskich. Pierwsze lekkoatletyczne kroki stawiał w barwach Resovii na błoniach w Staroniwie Dolnej (okolice dzisiejszego stadoinu). Po służbie w armii austriackiej (ukończył tam Szkołę Oficerów Rezerwy w Ołomuńcu), wstąpił do Wojska Polskiego i przeszedł szlak bojowy z 1 Pułkiem Piechoty Ziemi Rzeszowskiej, walcząc m.in. o Lwów (1918). Specjalizował się w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą. Startował w barwach: Resovii, Pogoni Lwów (1921-1928), AZS Poznań (1929), AZS Warszawa (1930) i Legii Warszawa (1931).
9-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych w latach 1922-29 (18 startów, 5 zwycięstw indywidualnych), 13-krotny rekordzista Polski: w kuli - od 11.945 m w 1923 r. do 13.34 m w 1928 r. oraz w dysku - od 41.43 m w 1926 r. do 44.20 m w 1928 r. 19-krotny medalista mistrzostw Polski, w tym mistrz kraju w pchnięciu kulą (1922, 1923, 1926) i rzucie dyskiem (1926, 1927, 1929). Rekordy życiowe: w kuli - 13.35 (21.04.1928 r. Kraków) i w dysku - 44.89 (26.08.1928 r. Kórnik) i w rzucie młotem - 32.80 (16.10.1927 r. Przemyśl).
Jako niezwykle uzdolniony sportowo oficer został skierowany na roczny kurs w CWSGiS w Poznaniu (1925), po którym objął stanowisko kierownika Ośrodka Wychowania Fizycznego przy Dowództwie IV Okręgu Korpusu (Lwów). Do tytułu mistrza Polski wystartował jako zawodnik Pogoni Lwów, a później AZS Poznań. Z tego drugiego klubu awansował do reprezentacji narodowej i uczestniczył z nią w igrzyskach olimpijskich 1928 r. w Amsterdamie. Nie odniósł tam sukcesu, bo rzucił dyskiem tylko 41,77 m, co nie wystarczyło do zakwalifikowania się do końcowej rozgrywki o medale. Po igrzyskach podjął służbę w Wojsku Polskim, w szeregach którego awansował do stopnia oficerskiegoW 1928 r. powrócił do Poznania, gdzie został instruktorem (lekkoatletyka, boks, gry sportowe) w CWSGiS, która była pierwszą kuźnią kadr sportowych II RP. Wraz z uczelnią (1929) przeniósł się do Warszawy (CIWF), zdał egzamin eksternistyczny (1932), odbył kurs gimnastyczny w duńskiej miejscowości Ollerup, stając się z czasem czołowym organizatorem lekkiej atletyki, wykładowcą, instruktorem i dowódcą kompanii na licznych kursach wojskowych. Poza tym: działacz PZLA i PKOl, sędzia, trener, współautor podręczników sportowych: "Zasady nauczania lekkiej atletyki" (z Cz. Mierzejewskim i W. Humenem) oraz "Piłka siatkowa - podręcznik dla gracza" i "Gry sportowe" (z W. Kwastem). Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1931). W warszawskiej AWF (od 1938 r. zmiana nazwy uczelni dawniejszego CIWF) pracował do chwili mobilizacji w 1939 r. jako instruktor na stanowisku oficera sztabowego. 24 sierpnia 1939 r. wyjechał do 27 p.al. we Włodzimierzu Wołyńskim. Tam lub w okolicach miasta dostał się do niewoli sowieckiej i przez Szepietówkę do obozu w Kozielsku. Na podstawie listy transportowej NKWD nr 029/1 z kwietnia 1940, poz. 79, tp. 1927 został wywieziony do Lasku Katyńskiego i tam zamordowany (zidentyfikowany pod nr 1856).
W 2008 roku pośmiertnie mianowany na stopień majora. 24 kwietnia tego samego roku kibice warszawskiej Legii z okazji akcji "Katyń, ocalić od zapomnienia" posadzili na stadionie Legii "dąb pamięci" upamiętniający zasługi majora Barana Bilewskiego.
